مقایسه مصرف ظاهری محصولات زنجیره آهن و فولاد ایران در سال های ۱۴۰۳ و ۱۴۰۴
صنعت فولاد، همچنان یکی از ارکان حیاتی اقتصاد ایران به شمار می‌رود؛ صنعتی که محصولات آن نه‌تنها در پروژه‌های عمرانی و زیرساختی استفاده می‌شوند، بلکه نقش مهمی در تجارت خارجی نیز ایفا می‌کنند. در سال‌های اخیر، توجه به کیفیت ظاهری و نحوه عرضه محصولات فولادی، به‌ویژه در پاسخ به نیازهای بازارهای صادراتی، افزایش یافته است. مقایسه محصولات زنجیره آهن و فولاد در دو سال ۱۴۰۳ و ۱۴۰۴ نشان می‌دهد که روندی رو به بهبود در ظاهر، بسته‌بندی و استانداردسازی محصولات در جریان بوده است.
افزایش سهم اسلب و بیلت در ترکیب تولید
در سال ۱۴۰۳، بیشتر تمرکز تولید بر بیلت و بلوم بود که به‌طور سنتی در تولید میلگرد و تیرآهن کاربرد دارند. اما در سال ۱۴۰۴، با افزایش تقاضا برای ورق‌های فولادی به‌ویژه در صنعت خودرو و لوازم خانگی، تولید اسلب رشد چشمگیری پیدا کرد. این موضوع باعث شد سهم اسلب از کل تولیدات نیمه‌نهایی از ۳۲ درصد در سال ۱۴۰۳ به حدود ۳۸ درصد در سال ۱۴۰۴ برسد؛ در حالی که سهم بیلت و بلوم در همان بازه زمانی از ۶۰ درصد به حدود ۵۵ درصد کاهش یافت.
ارتقاء استانداردهای کیفی و بسته‌بندی محصولات فولادی
در کنار این تغییر ترکیب تولید، کیفیت ظاهری بسیاری از محصولات نیز ارتقاء پیدا کرد. در سال ۱۴۰۴، ورق‌های فولادی اغلب با سطحی صاف‌تر، یکنواخت‌تر و بسته‌بندی‌های دقیق‌تر عرضه شدند. همین موضوع نقش مهمی در افزایش صادرات این محصولات داشت، به‌طوری‌که صادرات ورق گرم نسبت به سال قبل حدود ۱۲ درصد افزایش یافت. برخی کارخانه‌ها نیز برای اولین‌بار از بندهای رنگی، بسته‌بندی‌های مقاوم‌تر و برچسب‌های مشخصات فنی استفاده کردند که چهره‌ای حرفه‌ای‌تر به محصولات داد.
آهن اسفنجی نیز از این روند بی‌نصیب نماند. در سال ۱۴۰۳، به‌دلیل محدودیت‌های انرژی، ظاهر برخی محصولات یکنواختی لازم را نداشت و تخلخل بالا در آن‌ها مشاهده می‌شد. اما با بهبود نسبی شرایط تولید در سال ۱۴۰۴، گندله‌هایی با سایز و شکل منظم‌تر به بازار عرضه شدند. این تغییرات به افزایش کیفیت نهایی محصولات فولادی نیز کمک کردند.
یکی از مهم‌ترین تحولات سال ۱۴۰۴ در صنعت فولاد ایران، مربوط به بسته‌بندی و شناسنامه‌دار شدن محصولات بود. بسیاری از تولیدکنندگان، محصولات خود را با بارکد، QR Code و برچسب مشخصات فنی روانه بازار کردند؛ تغییری که نه‌تنها ظاهر محصولات را حرفه‌ای‌تر ساخت، بلکه اعتماد خریداران خارجی را نیز افزایش داد. برآیند همه این تغییرات، بهبود تصویر کلی صنعت فولاد ایران در سطح داخلی و بین‌المللی بوده است. روندی که نشان می‌دهد تولیدکنندگان داخلی به‌تدریج به سمت ارتقاء استانداردهای ظاهری، کیفیت فنی و نحوه عرضه محصولات حرکت می‌کنند.
فولاد ایران در سال ۱۴۰۴، هم از نظر ظاهر بهبود یافته و هم با استانداردهای حرفه‌ای‌تری عرضه شده است. شرکت سازور سازه آذرستان نیز به‌عنوان یکی از فعالان برجسته در حوزه ساخت و نصب سازه‌های فولادی، همواره بر استفاده از محصولات استاندارد و باکیفیت تأکید داشته است. این شرکت با بهره‌گیری از فناوری‌های روز و رعایت استانداردهای بین‌المللی، سهم مهمی در ارتقاء جایگاه فولاد ایران در پروژه‌های صنعتی و ساختمانی ایفا کرده است. تجربه‌های موفق در پروژه‌های شاخص ملی نشان می‌دهد که سازور سازه آذرستان نه‌تنها مصرف‌کننده محصولات باکیفیت فولادی است، بلکه با نگاه حرفه‌ای خود، به ارتقاء فرهنگ کیفیت و استاندارد در کل زنجیره تأمین نیز کمک می‌کند.